Misja

C z ł o w i e k   j e s t   T a j e m n i c ą,
a psychoterapia może być etapem Jego przemiany i rozwoju...

M o j ą   m i s j ą
jest stworzenie pięknej przestrzeni, we wzajemnym szacunku i autentycznej relacji, w której te procesy mogą się wydarzyć...

W e w n ę t r z n a   s i ł a  i  m o c
To odkrywanie prawdziwego Ja i akceptacja tego co jest.
To przyjęcie prawdy o sobie - o swoich możliwościach, ograniczeniach, potrzebach, mechanizmach obronnych, wartościach, przekonaniach, marzeniach.
To wyrażanie tego, kim jestem w sposob autentyczny.
To kontakt ze wszystkimi swoimi uczuciami.
To łagodne, współczujące i życzliwe spojrzenie na siebie i innych.
To konfrontowanie się z własną historią i podążanie swoją drogą poprzez wewnętrzną transformację.
To stawianie trudnych pytań i poszukiwanie odpowiedzi na poziomie umsyłu i ciała: 
Kim jestem? Co się ze mną dzieje? Co jest dla mnie ważne? Dokąd idę? Z kim idę? Czego pragnę? Co wybieram? Czego szukam? Za czym tęsknię? Co jest możliwe, a co nie?

I n t e g r a c j a
To zespolenie w całość i zharmonizowanie różnych części Ja na poziomie psychiki, emocji, ciała i ducha.
To asymilacja tego co niechciane, wyparte, wstydliwe.
To poszerzenie świadomości na temat sposobów doświadczania siebie i innych w relacji.
To bycie w sieci połączeń różnych światów z innymi.

I n s p i r a c j a   ż y c i o w a 
To wzięcie odpowiedzialności za swoje życie, twórcze przystosowanie, elastyczne korzystanie z własnych zasobów i współtworzenie życia z innymi.
To wejście w dynamicznie zmieniający się proces codzienności.
To rozwój i ryzyko podejmowania kolejnego kroku.
To poszukiwanie spontaniczności, swobody i lekkości w codzienności przy jednoczesnej uważności i współczuciu wobec innych.

K o c h a ć  z  o t w a r t y m i  o c z a m i 
To wyjście ku relacji z innymi, w płynności ruchu, w oddechu wolności, różnicowaniu się, wyrażaniu autentyczności, seksualności i miłości.
To otwarcie się na drugą osobę, budowanie więzi na granicy kontaktu Ja - Ty.
To odrzucenie wizerunku siebie i iluzji na temat drugiego człowieka.
To czułe i wrażliwe pomieszczanie drugiego bez zatracania siebie i naruszania własnych granic. 
To zaciekawienie różnorodnością doświadczeń, zrozumienie odmienności perspektyw, znaczeń, przeżyć bez podważania inności i różnych jakości.
To pozwolenie sobie na bycie prawdziwym i nieidealnym w relacji doświadczając wewnętrznego spokoju.
To troska o przestrzeń bycia i rozwoju swojego i drugiej osoby.